Wake up call !

Ik ben al een poos op de hoogte van het feit dat de instantie "Veilig thuis" bestaat.
Ik heb inmiddels ook het ciënt filmpje bekenen van de ketenaanpak intrafamiliaal geweld en het FJC.
Alsook C03 --->Apart team van het FJC.
Verder las ik ook dat er in het boek (praktijkhandboek) "dromen,denken,doen." Ook het volgende staat ; "De plegers van het geweld vallen vaak uit de hulpverleningsboot."
Daar wringt nu net het "schoentje" om het zo te noemen, want het zijn vaker de slachtoffers die niet gelooft worden en dus zijn het de slachtoffers die vaker uit de boot vallen dan de daders.

En laat dat nu net de reden zijn waarom ik deze problematiek "korter op de bal" wil proberen duidelijk maken.
Als slachtoffer mag en kan je nooit geen diagnose stellen van het dadertype. Dat weet iedereen, ook ik. Maar als men aan de hand van (laat ik het "zeer duidelijk aantoonbare gedragspatronen" noemen..) Toch een tamelijk sterk vermoeden kan en zal hebben van waardoor de problematiek voortvloeit, dat er dan in vele gevallen alsnog het voordeel van de twijfel wordt gegeven aan de dader die het psychisch misbruik/geweld/mishandeling toepast. Vandaar ook dat vele klachten geseponeerd en of geklasseerd worden zonder gevolg.
En met alle gevolgen vandien...!
Er is inderdaad ook nog veel werk aan de winkel bij politie diensten en dergelijke zorgcentra, omdat het niet tot de kern komt van wat er echt speelt, Dat is zeer duidelijk te merken bij de vele slachtoffers van psychisch misbruik en diens kinderen.
Wat me tevens opvalt is dat men van bij de politie (na klachtneerlegging) enkel doorverwezen wordt naar de dienst slachtofferhulp. Vandaaruit wordt je van het kastje naar de muur gestuurt, want..CAW, CVGG enzovoort daar staan dikwijls wekenlange tot zelf maand..(en) wachtlijsten op. Een psycholoog kost uiteindelijk handenvol geld en dan moet men als slachtoffer vaak nog zien dat er dikwijls geen idee is van wat de echte ellende en diepte is van wat psychisch misbruik werkelijk allemaal inhoud.
En dat, wanneer het slachtoffer "te vaak" langskomt om opnieuw en opnieuw klacht neer te leggen, de politie niet meer zo enthousiast is om de klacht op te nemen.
Na verhoor van de dader wordt het pv doorgestuurt naar het parket, en daar worden heel wat klachten geklasseerd zonder gevolg. Het slachtoffer wordt er niet van op de hoogte gebracht dat ze zelf bij de onderzoeksrechter terecht kunnen achteraf om alsnog te pogen serieus genomen en of gelooft te worden.
Dus...Het slachtoffer zwijgt dan verder en ondergaat het misbruik, en de dader gaat maar door. Tot er iets ernstigs gebeurt...! Waarom worden slachtoffers niet eerder gelooft?
Dat is nu juist mijn pleidooi ; Wanneer gaat men van hogerhand eindelijk inzien dat deze welliswaar delicate problematiek op een anderzijdige manier moet bekeken, maar vooral begrepen moet worden?